آيت الله العظمي حاج مير صالح مجتهد قدس سره:
فقيه نبيل وعالم جليل آيت الله العظمي حاج مير صالح بن سيد عبدالرحيم بن سيد هاشم مجتهد از فقها وعلما نامي نيمه  اول قرن چهاردهم در منطقه بوده ايشان از نوادگان مرحوم خاتم المجتهدين آقا سيد حسين فقيه عاملي مي باشد وشجره كاملشان نزد حقير موجود است به سال 1319 وفا تيافته وقبر شريفش در مسجدي كه به نام ايشان مي باشد در كنار مرقد مطهر امامزاده دختر قرار گرفته .توجه به مرمت قبر ايشان ومعرفي به نسل حاضر ضرورتي انكار ناپذير است.

صدرالممالك اردبيلي :
ميرزا نصرالله صدرالممالك متخلص به نصرت اردبيلي از دانشمندان قرن 13 هجري است از فصاحت و طلاقت لسان بهره كافي داشت و در زمره عرفاي عهد خود به شمار مي آمد صحبت اغلب علماي عصر و رهروان طريقت را دريافته و در تصوف از حسن عليشاه تلقين و ارشاد كسب كرده است تحصيلات خود را در اردبيل گذرانيده و مدتي نيز در اصفهان به تكميل آن پرداخته است صدرالممالك اشعار خوبي مي سروده ونصرت تخلص مي نموده است ديواني به همين نام دارد.

حاج شيخ غلامحسين مجتهد غروي
وي عالم فاضل جليل القدر است در دوم شعبان عيد نوروز به وقت عصر به سال 1308 ديده به دنيا گشوده، دوره تحصيلاتش را در نجف از اساتيد وقت مانند آيت الله نائيني و آقا ضياء اراكي به پايان رسانده، سپس به اردبيل بازگشته، مدتي در مسجد محمديه « قره كلك» سابق و مسجد سنگر امام جماعت و مرجع ديني بود

حاج ميرزا لطفعلي
ابن حاج ميرزامحسن اردبيلي، وي اكبر اولاد ميرزا محسن مجتهد اردبيلي است به تاريخ 1336  درگذشته برادرهايش از خود آن مرحوم افضل و اعلم واجل بوده اند.

ملالطيف اردبيلي
معروف به حاج مجدالواعظين اردبيلي- وي يكي از وعاظ شيرين بيان وخوش زبان اردبيل است در بدو امر در اردبيل بود پس ازسال 1325 شمسي به تهران منتقل و اقامت گزيد بسيار محبوب القلوب و جالب بود مجموعه هايي در وعظ و ارشاد و نصايح و لطائف و ظرايف از خود به يادگار گذارده.

حاج سيد يونس يونسي
ابن مير محيي الدين اردبيلي، متوفاي 1390 در عصر ما در اردبيل از سادات و علماي سرشناس به شمار مي رفت. در حسن خلق و ميهمان نوازي و حل مشكلات مردم سهم بسزايي داشت. به سال 1320 قمري در اردبيل متولد شد.

حاج سيد يونس
ابن سيد محمد تقي موسوي، وي عالم فاضل كامل و فقيه عصر خويش بود به تاريخ 1296 متولد و به سال 1319 براي فراگرفت علوم از زنجان به نجف اشرف رهسپار گرديد.

مير آخورا اوغلي :
از علماي بزرگ در نيمه اول قرن چهاردهم هجري اردبيل بوده است

حاج مير محسن
ابن سيد محمد، رئيس السادات اردبيل و مشكين متوفاي 1346 از سادات اصيل و نجيب اردبيل است.وي پس از فوت پدر رئيس السادات اردبيل بوده در دوم شوال 1346 در اردبيل فوت گرديد.

رئيس السادات
حاج سيد محمد بن مير حبيب الله بن مير ابراهيم حسيني اردبيلي، متوفاي 1315 وي از بزرگان و اشراف و اعيان اردبيل به شمار مي رود. در صحت نسب و شرافت حسب و نجابت خانواده معروف است

حاج ميرزا محمد
ابن حاج عباس بن حاج محمد اردبيلي، عالم فاضل و زاهد و ورع و از اركان علماي آن شهر است مقدمات را در اردبيل و زنجان و اصفهان به پايان رسانيد به سال 1367 شب 11 محرم فوت نمود.

ميرزا محمد بن ميرزا عبدالكريم
ابن ميرزا باقر بن ميرزا احمد مغاني تبريزي، وي عالم فاضل و اديب بارع و از خاندان علم و شرف است، سالهايي در نجف در حوزه درس اعلام شركت نمود تا اين كه حظي از فضيلت و معرفت درك، به تاريخ 1333 به تبريز بازگشت، امام جمعه تبريز بود، مانند نياكان خويش از مراجع امور ديني بود.

حاج ميرزا محمد طاهر اردبيلي
شيخ العلماء العالمين حجه الاسلام والمسلمين حاج ميرزا محمد طاهر اردبيلي نجفي، از شيوخ علما و اكابر اساتيد و مدرسين حوزه علميه قم بوده اند وي فرزند مرحوم حاج ملاعبدالظاهر مدرس اردبيلي كه از علماي آذربايجان و ادباي بي بديل آن سامان بوده است در ذي حجه 1308 قمري در اردبيل متولد شده است.

مير محيي الدين
لبن مير يونس اردبيلي، وي عالم و فاضل بوده به تاريخ 1280 در اردبيل متولد شده مقدمات و سطوح را در اردبيل فرا گرفته، سپس به تاريخ 1309 به عراق مسافرت نموده و از اساتيد و آيات مانند حاچ آقا رضا همداني و شيخ حسن مامقاني و آيت الله خراساني استفاده نموده. پس از تكميل مراتب علميه به تاريخ 1322 به اردبيل بازگشته و در آنجا به وظايف دينيه از قبيل تدريس و امامت جماعت و رسيدگي به امور مسلمين مشغول و در اردبيل به تارخ 1355 فوت نموده و از سادات معروف آن شهر به شمار مي رود.

سيد مرتضي خلخالي
ابن سيد نقد علي بن سيد امير رضا متوفاي 1317 از نبيره هاي سيد حسين خلخالي كلوري موسوي است نسبش به سيد ابراهيم بن موسي كاظم منتهي مي شود.

شيخ موسي
(مسيب) بن حيدر بن فيروز اردبيلي، وي در نجف اشرف اقامت گزيد از آثار وي « تاج العروس في صيغ العقود» كه به فارسي نيز ترجمه كرده شامل يك مقدمه و سه مقامات مي باشد. به تاريخ 1357 در نجف فوت و در ايوان طلاي علوي كه محل اقامه جماعتش بوده روبروي مقبره مقدس اردبيلي مدفون است.

سيد موسي
ابن سيد مرتضي خلخالي اردبيلي، متوفاي 1368 عالم و فاضل كامل و از مجتهدين اردبيل در عصر خويش بود در آن شهر متولد شده مقدمات و سطوح را از محضر برادر ارشد خويش سيداحمد استفاده كرده به سال 1335 به نجف اشرف مشرف به درس آيت الله محقق عراقي و محقق نائيني و فقه آقاي سيد ابوالحسن اصفهاني حاضر و در سال 1342 پس از اخذ اجازه اجتهاد از استادان نامبرده به اردبيل مراجهت نموده و در آنجا به وظايف شرعيه قيام و مشغول مطالعات و تصنيف گرديد

يوسف بن محمد
ابن سيد مهدي موسوي نجفي صفوي، متوفاي 1309 از اولاد سيد شمس الدين عراقي ابن سلطان ابراهيم (شيخ شاه ) بن خواجه علي بن شيخ صدرالدين موسي بن صفي الدين اردبيلي است .

محمد ابراهيم
محمد ابراهيم علي قلي بن محمد كاظم قلعه جوقي اردبيلي، وي يكي از فضلا و ستارگان درخشنده و تابناك تقوي و فضيلت مي باشد. مقدمات علوم را در اردبيل به پايان رساند به سال 1310 رهسپار نجف اشرف و در حوزه درس اعلام و حجج مانند آيت الله خليلي تهراني، و فاضل شرابياني، و محمد علي نخجواني و مامقاني، و سيد كاظم يزدي ، و آخوند خراساني و شريعت اصفهاني شركت نمود

سيد هاشم
ابن سيد ابراهيم بن حاج مير صالح مجتهدبن سيد عبدالرحيم اردبيلي، وي پس از فراگرفتن مقدمات در نجف اقامت گزيد. و از آيات و حجج آن شهر دانش مانند آيت الله نائيني و آقا ضياء اراكي، و سيد ابوالحسن اصفهاني رحمهم الله تعالي استفاده شاياني نموده و بيشتر تقريرات آنها را فقهاً و اصولاً نوشت كه متأسفانه پس از وفات او از بين رفته، و از هر يك از اساتيد مذكور اجازه اجتهاد دارد. وفاتش در 16 ذي حجه 1370 در نجف واقع و در وادي السّلام دفن گرديد عمدة الفضلاء سيد ابوالفضل افكاري انوري فرزند خلف وي در تهران صاحب منبر و محراب است.

عبدالمناف:
ابن الصفار ميرزاعبدالمناف اردبيلي، متوفاي 1345 حكيم الهي يكي از ستارگان درخشنده علم و ادب است، با آن همه تأليفات عديده در مباحث مختلفه با آن همه آثار نظم و نثر هنوز مثل ساير دانشمندان اردبيل بر ما ناشناس است ، و كمتر كسي يافت مي شود كه آثار ارزنده وي را مطالعه و به افكار عاليه جديده وي پي برده باشد. وي ميرزاعبدالمناف معروف به ملامناف در سال 1284 در اردبيل ديده گشود، مقدمات علوم را در زادگاه خويش فرا گرفت، سپس براي تكميل تحصيلات به قم، استانبول، نجف، سفرهايي كرد پس از مدتي در زبان فارسي و عربي تبحر كامل يافت و شروع به تأليف در اين دو زبان نمود.
ابن صفار پس از پايان تحصيلات به شغل تجارت پرداخت، و در اثناي تجارت به شهرهاي مهم روسيه و اروپا سفرهايي كرد، در اين سفرها بود كه زبانهاي روسي و انگليسي و فرانسه را ياد گرفقت، در جنگ بين المللي اول خسارت فراوان به تجارت او وارد آمد. و به دوافروشي مشغول شد تا پايان عمر به اين شغل ادامه داد.
تأليفات او:
1- نصيحة الرضائيه.
2- كتاب اخلاق الاولين.
3- كتاب المعيشه.
4- كتاب الاخلاق.
5- كتاب الكيمياء.
6- كتاب المقامات در مقدمه مقامات، كه چاپ شده به كتابهاي مذكوره تصريح نموده و كتاب مقامات ديوان شعر اوست.