حاج ميرزا عبدالله:
ابن ميرزا محسن بن عبدالله اردبيلي، متوفاي 1334. وي برادر ميرزا علي اكبر مجتهد معروف اردبيل است.  دورۀ تحصيلاتش را در نجف گذرانده از محضر آيت الله شريعت اصفهاني، آخوند خراساني استفاده و به مقام شامخ اجتهاد رسيده. به سال 1320 به اردبيل بازگشته از مراجع مبرز اردبيل و مورد توجه آيت الله آخوند خراساني بوده.

حاج مير صالح مجتهد اردبيلي:
حاج ميرصالح بن عبدالرحيم موسوي اردبيلي از قريه كلخوران برخاسته و در نجف اشرف تحصيلات علمي خود را در محضر آسيد حسين كوه كمري به پايان رسانيده است او از كياست و فراست فراوان بهره مند بوده و بزعم بعضي از ارباب نظر استعداد آن را داشته است كه بزعامت عالم تشيع برسد ولي به قصد اقامت در موطنش نجف را ترك و با تدريس و افاضه در حوزه علميه اردبيل شهرت وسيعي به دست آورده است از آثار و تقريرات استاد در دو جلد و نيز حاشيه بر رسائل شيخ مرتضي انصاري است. وي در چهاردهم صفر سال 1319 قمري در اردبيل بدرود زندگي گفته و در كنار مسجدي كه به نام او معروف است دفن گشته است فرزندان حاج ميرصالح به نام خانوادگي انواري شناخته مي شوند.

بيضاي اردبيلي:
مرحوم ميرزا صادق متخلص به بيضا از شعراي معاصر اردبيل است او شغل تجارت داشته و به وارد و صادر كردن پوست بره اشتغال مي ورزيد طبع شعر قوي و مطالعات زيادي داشته است اشعارش غالبا به زبان تركي و در مدح و مراثي اولياي دين و خاندان امامت شيعيان است در گفته هايش ذوق عرفاني به چشم مي خورد مجموعه اشعار وي تدوين نگرديده و بگفته يكي از نوادگانش خود بيضا در ايام بيماري مشرف به موتش سروده هايش را كه با مركب نوشته بوده است در ظرف آبي ريخته و شسته است با اينحال جسته گريخته از اشعار او در جنگها و يادداشتهاي ديگران باقي مانده است دوبيت زير نمونه اي از اشعار تركي است.
قضا كاتبلري دنيا او ين غمخانه ياز مشلار                                          فراغت ايسته سه هر كس اوني ديوانه يازمشلار
خليله حكم اولوندي تا كه اوغلون گسمه قرباني                                  بو قرباني ازل گوندن شه مردانه ياز مشلار

باباصفري:
به سال 1299 ش. در اردبيل متولد شد، تحصيلات ابتدائي و دوره اول دبيرستان را در آن شهر و دوره دوم متوسطه را در تبريز به پايان رسانيدو تحصيلات عالي وي در رشته قضايي دانشكده حقوق، رشته فلسفه و علوم تربيتي دانشسراي عالي فوق ليسانس  امور اداري دانشگاه تهران است.
از آثار او اردبيل در گذرگاه تاريخ در سه جلد چاپ شده است كه از مصادر بخشي از بحث هاي كنگره مقدس اردبيلي مي باشد.

عاصم اردبيلي- شاعر
صالح عاصم  كفاش معروف به پرويز كه در شعر (عاصم)تخلص ميكند روز13/ديماه/1320 در محله ئ قديمي جمعه مسجد اردبيل درخانهء پدر بزرگ فقيدش شادروان غلام عسگر عاصم كفاش –كه از خادمين دربار حسيني و شاعري دلسوخته و بي تكلف بوده -قدم به جهان هستي گذاشت.پدر مرحومش اسمعلي داراي ذوق ادبي بود ودر راستهء كفاشان بازار اردبيل به كفاشي اشتغال داشت.
صالح عاصم  تحصيلات ابتدايي را در دبيرستان سنايي واقع در كوچهءحسن آباد وتحصيلات متوسته را در دبيرستان پهلوي و صفوي به پايان رسانيد. پس از انجام خدمت وظيفه وارد تربيت معلم تبريز شد و پس از گذراندن دورهء آموزشي يكساله به زادگاه خود بازگشت تا به عنوان معلم استخدام شود ودر دبيرستانهاي اردبيل به تدريس پرداخت .وي در سال1353 به دانشسراي عالي تهران راه يافت ودر رشتهء زبان وادبيات زبان انگليسي بهاخذ مدرك ليسانس نائل گرديد. عاصم كه درسال 1343 ازدواج نموده داراي سه فرزند به نامهاي داور و داريوش و رامين ميباشد كه دريغا شمع حيات دومين فرزندش در زمستان سال 1376 به خاموشي گرائيد وروح شاعر را براي هميشه داغدار كرد. عاصم در اين ماتم شعر سوز ناكي دارد كه بيتي از آن نقل مي شود:
منه بير داغ دادين‌، اسفند آيي،داديري فلك
تابيلم سينه ي زينب ده كي آمار نه دير
عاصم، علاوه بر مهارت در مراثي غزلهاي اجتماعي و چار پاره هاي هجايي،منظومه هاي  شيوايي به صورت بحر طويل دارد كه از آن جمله مي توان به قطعهء سوري(جهنمده بيتن گول)وشيخ محمد(ايكينجي بهلول)اشاره كرد.
آثار چاپ شده از اين شاعر عبارتند از:
1- قانلي سحر 1373
2 - يارالي دورنا1377
3 - نيسگيللي گولوشلر1382
عاصم در حال حاضر عضو انجمنهاي ادبي شعراي آل محمد(ص) وحافظ ونيز انجمن شعر وادب اردبيل مي باشد.
ودر غالب مراسم ملي مذهبي فعالانه شركت مي كند و سرودهاي خود را به سمع علاقه مندان ميرساند.
با نقل يك بند از تركيب بندهاي عاصم اين ترجمهء حال را به پايان مي بريم:
وفا سيز دهريدير(عاصم) وفا سيزدان وفا اومما
خزان تاراج ائدن گلزاردن،روح صفا اومما
كئچين درديله، ناكس دن شفا اومما،دوا اومما
كي ذلت عشقي دانماق دور حسينون جان نثاريندن